Jakieś trzy lata później...

-
Całe szczęście, że Google wciąż przechowuje mojego bloga ;)

Wszystko wokół się zmieniło... A tu, u mnie wciąż 2017 :)

Chyba najwyższa pora wracać.

Może zacznijmy od dziś? Dziś Dzień Dziadka... Aż trudno uwierzyć, że mojego nie ma już od pięciu lat. Babcia poszła za nim w zeszłym roku. To właściwie pierwszy raz, kiedy mogę się za nich tylko pomodlić, bo na rozmowę nie ma już szans.

Zostały wspomnienia.

Miałam też drugich dziadków. Dziadka, którego nigdy nie poznałam, bo zmarł zanim się urodziłam i Babcię, którą pamiętam bardzo słabo, bo odeszła, gdy byłam malutka. Bardzo współczuję Mamie, że tak wcześnie straciła obydwoje rodziców. Wiem jak wielkim Skarbem są z Tatą dla mnie...

Moja Córka bardzo kocha swoich Dziadków. Przedkłada nawet wakacje z nimi nad obozy i inne atrakcje. Cieszy mnie to ogromnie. 

Pamiętam swoje wakacje u Dziadków. Pamiętam ciepło, poczucie bezpieczeństwa i beztroski. To samo ofiarują Rodzice moi i mojego męża, mojej Córce. Nawet niewielka ilość takiej miłości wiele daje, a co dopiero taki ogrom ;). Dobrze, że są. 

Już niedługo ferie. Julinda nie może się już doczekać wyjazdu - do Dziadków oczywiście :))

Komentarze

  1. Gimikis26 stycznia 2020 22:52

    Dziadkowie to prawdziwy skarb:)
    Moja ukochana Babcia zmarła dawno temu, ale to ona nauczyła mnie robić na drutach, szydełku, lepić pierogi, wyszywać. I przepięknie opowiadała nie tylko bajki. A w tym roku minie 20 lat odkąd jej nie ma. Dziadek zmarł dokładnie cztery lata wcześniej, tego samego dnia. Z drugą babcią nigdy nie miałam aż tak dobrych stosunków, nie mam też takich wspomnień z dzieciństwa, w grudniu skończyła 90 lat i ma się jeszcze całkiem nieźle.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kobieta z drugiej strony lustra29 stycznia 2020 08:19

      Zgadza się :), uczą nas też jeszcze jednej, bardzo ważnej rzeczy - przemijania i tego, że nic nie jest nam dane na zawsze. Mnie nauczyli również tego, że ludzi zmienia starość i właściwie nie można się przed tym obronić. Może tylko pielęgnując te dobre wspomnienia...

      Usuń
  2. Noelka27 stycznia 2020 17:36

    Trzy lata, a ja nadal tu! Na wieki wieków! <3

    OdpowiedzUsuń
  3. Kobieta z drugiej strony lustra29 stycznia 2020 08:20

    Dzięki Noelu ;) Dobrze mi z tą myślą. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Rozprawa z przeszłością

-
Minęło już prawie dwa miesiące, ale ja wciąż mam przed oczami obrazek siebie gryzącej z bólu szpitalną poduszkę... Poród - większość z was ma to już za sobą i pewnie powiecie mi jak lekarka mojej Młodej - to się zapomina... Ale ja chyba nie zapomnę... Zaczęło się w środku nocy. Tak jak chciałam, Mężon był w domu, nie byłam sama. Zareagowałam spokojnie i z niejaką ulgą - no, nareszcie... Odczekałam do trzeciej, żeby nie siać paniki, ale skurcze nie minęły. Obudziłam Mężona najdelikatniej jak umiałam - Kochanie, to chyba już, tylko spokojnie... Ale i tak zerwał się jak oparzony. Poszłam pod prysznic, on zaczął się ubierać, a ja poczułam jak zaczęły odchodzić wody. Tak jak mówiła Mama - wiedziałam, że to już, mimo że cały czas się bałam, że pojadę do szpitala a stamtąd wyślą mnie z powrotem do domu... ;) Ubrałam się i zadzwoniłam po taksówkę. Mężon dopakował do torby rożek, moją kosmetyczkę i kanapki, które naszykował sobie do pracy. Do taksówki zeszliśmy po schodach - winda niby
Czytaj więcej

Jeszcze tydzień, dam radę, na pewno ;)

-
Obraz
(Zdjęcie z internetu) Jak się macie Robaczki? Urlop przed? Po? W trakcie? Ja się powolutku do mojego czołgam. Jest szansa, że dam radę, choć niewiele mi brakuje do kompletnego wyczerpania baterii. Ratuję się różnie - Domowymi lodami, Weekendowymi ucieczkami w nieodległe okoliczności przyrody Słoikowaniem... Balkonowaniem... I wianiem przed wariackimi burzami. Oby, gdy zacznę już ten cudownie wolny od obowiązków czas, nawałnice dały od siebie odpocząć... Z informacji bardzo dobrych - CJ dostała się do wymarzonej szkoły na wymarzony kierunek. Poziom zen jest zadowalający. Do pełni brakuje tylko długiego spania, zwiedzania i pobierania witaminy D przezskórnie :)) Póki co, szykuję wrześniową dokumentację i czekam na powrót szefowej z urlopu. Idzie mi opornie, ale konsekwentnie "do przodu". Dzieciaków spędzających wakacje w przedszkolu mamy sporo, więc też jest co robić. Oby baterie wytrzymały! :) Dajcie znać co tam u Was,  Robaczki - buziole! :)
Czytaj więcej

Wakacyjnie - niekoniecznie

-
Obraz
  Balkonik mi obrodził tegorocznie ;) Jak tam Robaczki? Odpoczywacie? Ja zrobiłam mega przerwę w blogowaniu, bo galopada wydarzeń i stresior kiepsko na mnie działają. Dla CJ ten rok to kolejny kamień milowy na drodze jej życia i chcąc nie chcąc wszystko kręci się wokół niej. Wybór szkoły, egzaminy ósmoklasistów, dążenie do jak najlepszych wyników na świadectwie, rekrutacja... Siwieję powolutku, acz nieubłaganie ;) Część stresu mamy już za sobą. CJ doskonale napisała egzaminy - nawet egzamin z polskiego, o którego wyniki "się bała" poszedł jej świetnie. Ba, poszedł jej najlepiej. Świadectwo ze średnią ponad 5, przedmioty wymagane na profilu, który preferuje -zaliczone na bardzo dobrze i celująco. I to bez naszego jojczenia, naciskania, mękolenia...  Duma we mnie powoli przestaje mieć miejsce na dalszy rozrost ;)  Teraz czekamy na wyniki rekrutacji. Mocno trzymam kciuki, żeby przyjęło ją bardzo dobre liceum, do którego ma blisko. Napracowała się.  Poza tym staramy się jakoś oga
Czytaj więcej