PO DRUGIEJ STRONIE LUSTRA

  Sercowe tabsy działają. Powolutku wyciszyły mi szaleństwo w klatce piersiowej, co wpływa również na nastrój. Czuję się, jakby ktoś budził mnie w środku mojej skorupki i wyciągał na zewnątrz. Jeszcze mocno zaspana, ale pozwalam sobie na spokojny oddech. Wokół wszystko pachnie. Wiosna nie tylko w rozśpiewanych przedszkolakach, ale i w zielonej trawce i w kwiatach. Kupiłam dużo żółtego do poustawiania dookoła ;) Święta w tym roku niestety na miejscu, co pewnie też miało swój udział w moim dołkowym nastroju. Tęsknota dusi i ciężko się zmusić do radości z obchodów. Przygotowań też niewiele, bo niewiele trzeba przy wybiórczej diecie mężonowej rodziny. Niedziela szybko zleci, a w poniedziałek wybieramy się we trójkę na Wawel. I może na jakąś kawkę? Zobaczymy. Przejedzenie nam na pewno nie grozi. Mam nadzieję, że Wy wszystkie moje Robaczki, jesteście w dobrym zdrowiu i w pełnej gotowości do wielkanocnego świętowania. Życzę Wam wszystkiego najpiękniejszego, budźcie się do radości :* (obrazek

Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   

 Tak, wiem że mnie długo nie było. Niestety Wena zdechła, a perspektywy w codzienności takie sobie. Cóż, życie, należy się dostosować.  Jeszcze niedawno można było pomylić pory roku - późną jesień z późnym latem. Temperatury szalały sobie bliżej dziesięciu na plusie, łatwiej było wrócić myślami do wakacji. Ale im dalej w listopad tym trudniej wykrzesać ze wspomnień siłę napędową do życia. Wakacje były...piękne i.. trudne. Im dokładniej coś ostatnio planuję tym bardziej spektakularnie plany biorą w łeb. Dobrze, że nie wszystkie, ale jestem zmęczona ciągłym dostosowywaniem się do różnych sytuacji. Zaplanowaliśmy tydzień z moimi Rodzicami u nas, w planach było dużo zwiedzania, wypadów w piękne miejsca Małopolski, Kraków mieliśmy traktować wyłącznie jako noclegownię. Drugi tydzień mieliśmy spędzić u Rodziców i bujać się po Podkarpaciu. Mężon potem miał wrócić sam do domu i do pracy, a my z CJ zostać prawie do końca miesiąca. Wyszło...połowicznie. Z jednej strony było super, bo najbliżsi by

(Zdjęcie z internetu) Jak się macie Robaczki? Urlop przed? Po? W trakcie? Ja się powolutku do mojego czołgam. Jest szansa, że dam radę, choć niewiele mi brakuje do kompletnego wyczerpania baterii. Ratuję się różnie - Domowymi lodami, Weekendowymi ucieczkami w nieodległe okoliczności przyrody Słoikowaniem... Balkonowaniem... I wianiem przed wariackimi burzami. Oby, gdy zacznę już ten cudownie wolny od obowiązków czas, nawałnice dały od siebie odpocząć... Z informacji bardzo dobrych - CJ dostała się do wymarzonej szkoły na wymarzony kierunek. Poziom zen jest zadowalający. Do pełni brakuje tylko długiego spania, zwiedzania i pobierania witaminy D przezskórnie :)) Póki co, szykuję wrześniową dokumentację i czekam na powrót szefowej z urlopu. Idzie mi opornie, ale konsekwentnie "do przodu". Dzieciaków spędzających wakacje w przedszkolu mamy sporo, więc też jest co robić. Oby baterie wytrzymały! :) Dajcie znać co tam u Was,  Robaczki - buziole! :)

  Balkonik mi obrodził tegorocznie ;) Jak tam Robaczki? Odpoczywacie? Ja zrobiłam mega przerwę w blogowaniu, bo galopada wydarzeń i stresior kiepsko na mnie działają. Dla CJ ten rok to kolejny kamień milowy na drodze jej życia i chcąc nie chcąc wszystko kręci się wokół niej. Wybór szkoły, egzaminy ósmoklasistów, dążenie do jak najlepszych wyników na świadectwie, rekrutacja... Siwieję powolutku, acz nieubłaganie ;) Część stresu mamy już za sobą. CJ doskonale napisała egzaminy - nawet egzamin z polskiego, o którego wyniki "się bała" poszedł jej świetnie. Ba, poszedł jej najlepiej. Świadectwo ze średnią ponad 5, przedmioty wymagane na profilu, który preferuje -zaliczone na bardzo dobrze i celująco. I to bez naszego jojczenia, naciskania, mękolenia...  Duma we mnie powoli przestaje mieć miejsce na dalszy rozrost ;)  Teraz czekamy na wyniki rekrutacji. Mocno trzymam kciuki, żeby przyjęło ją bardzo dobre liceum, do którego ma blisko. Napracowała się.  Poza tym staramy się jakoś oga

  Ledwo się maj zaczął, a już się kończy. Czas leci galopem, dopiero spacerowaliśmy sobie na majówce z Rodzicielami po arboretum w Bolestraszycach, a już dzisiaj Córka Jedyna napisała drugi z egzaminów ósmoklasisty. Majówka udała nam się wspaniale. Szara, ponura aura ustąpiła miejsca ciepłej, letniej pogodzie i spacerowaliśmy sobie rozkoszując się słoneczkiem. I roślinkami.  Reset idealny. Niestety potem znowu nastąpił ciąg deszczowych i zimnych dni, ale kto by na to zwracał uwagę, kiedy trzeba  biec, załatwiać, uczyć się do egzaminów.... Córka Jedyna za chwilę - w niedzielę - kończy 14 lat. Robię się stara :))) Jest piękna, mądra, zabawna - mogłabym tak ją chwalić przez wieczność. Jeździ konno, zbiera figurki koni, prowadzi końskiego IG... O koniach mogłaby mówić godzinami. W szkole radzi sobie świetnie, po raz kolejny bez nadmiernej spiny świadectwo będzie kolorowe. Bardzo dumna jestem. Proszę trzymać kciuki, żeby dostała się do najfajniejszego liceum w Krakowie :)) Mnie oczywiście