Jakieś trzy lata później...

-
Całe szczęście, że Google wciąż przechowuje mojego bloga ;)

Wszystko wokół się zmieniło... A tu, u mnie wciąż 2017 :)

Chyba najwyższa pora wracać.

Może zacznijmy od dziś? Dziś Dzień Dziadka... Aż trudno uwierzyć, że mojego nie ma już od pięciu lat. Babcia poszła za nim w zeszłym roku. To właściwie pierwszy raz, kiedy mogę się za nich tylko pomodlić, bo na rozmowę nie ma już szans.

Zostały wspomnienia.

Miałam też drugich dziadków. Dziadka, którego nigdy nie poznałam, bo zmarł zanim się urodziłam i Babcię, którą pamiętam bardzo słabo, bo odeszła, gdy byłam malutka. Bardzo współczuję Mamie, że tak wcześnie straciła obydwoje rodziców. Wiem jak wielkim Skarbem są z Tatą dla mnie...

Moja Córka bardzo kocha swoich Dziadków. Przedkłada nawet wakacje z nimi nad obozy i inne atrakcje. Cieszy mnie to ogromnie. 

Pamiętam swoje wakacje u Dziadków. Pamiętam ciepło, poczucie bezpieczeństwa i beztroski. To samo ofiarują Rodzice moi i mojego męża, mojej Córce. Nawet niewielka ilość takiej miłości wiele daje, a co dopiero taki ogrom ;). Dobrze, że są. 

Już niedługo ferie. Julinda nie może się już doczekać wyjazdu - do Dziadków oczywiście :))

Komentarze

  1. Gimikis26 stycznia 2020 22:52

    Dziadkowie to prawdziwy skarb:)
    Moja ukochana Babcia zmarła dawno temu, ale to ona nauczyła mnie robić na drutach, szydełku, lepić pierogi, wyszywać. I przepięknie opowiadała nie tylko bajki. A w tym roku minie 20 lat odkąd jej nie ma. Dziadek zmarł dokładnie cztery lata wcześniej, tego samego dnia. Z drugą babcią nigdy nie miałam aż tak dobrych stosunków, nie mam też takich wspomnień z dzieciństwa, w grudniu skończyła 90 lat i ma się jeszcze całkiem nieźle.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kobieta z drugiej strony lustra29 stycznia 2020 08:19

      Zgadza się :), uczą nas też jeszcze jednej, bardzo ważnej rzeczy - przemijania i tego, że nic nie jest nam dane na zawsze. Mnie nauczyli również tego, że ludzi zmienia starość i właściwie nie można się przed tym obronić. Może tylko pielęgnując te dobre wspomnienia...

      Usuń
  2. Noelka27 stycznia 2020 17:36

    Trzy lata, a ja nadal tu! Na wieki wieków! <3

    OdpowiedzUsuń
  3. Kobieta z drugiej strony lustra29 stycznia 2020 08:20

    Dzięki Noelu ;) Dobrze mi z tą myślą. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej