Utopia

-
Bynajmniej, nie jest sielsko ani anielsko.
Dogorywam spokojnie na etacie, czekając na obiecaną pół roku temu rozmowę o wyższym wynagrodzeniu. Na rozmowę o motywacji do pracy, której z dnia na dzień mam coraz mniej, na rozmowę o motywacji do życia, do robienia planów...
Bez tego ani rusz, dni wloką się niemiłosiernie. Nie myślę, co dalej - z dnia na dzień budzę się, ubieram Julę, podrzucam do pokoju Mamuni i wymykam się z domu, żeby wrócić koło 17:00. I dwie godziny spędzić z moim dzieckiem, którego tak pragnęłam. Co tu jest nie tak?? Cieszę się każdą minutą bycia z nią, jednocześnie podświadomie marząc o chwili kiedy Młoda pójdzie spać, a ja wyląduję w wannie pełnej ciepłej wody... Przysypiając, wydrę z dnia kilka chwil dla siebie. W weekend staram się wszystko nadrobić, spokojnie znoszę Młodą przyklejoną do moich ramion, brzucha, nóg... Znoszę jej "buziaki", szczypanie, ciągnięcie za włosy... Znoszę pobudki nocne, których wciąż jest jeszcze kilka... I całe to "znoszenie" sprawia mi nieukrywaną radość... Bo jest...
Chciałabym... A, mniejsza o to.
Nie obiecuję, że wróciłam tu na dobre. Znalazłam już sobie inne remedium na stres. I póki co ani myślę z niego rezygnować. A czas nie guma.
Moje dziecko ma w piątek urodziny. Nie wierzę, że to już.
Raczkowanie. Już.
Pierwszy ząbek. Już.
Wstawanie przy meblach. Już.
Pierwsze "mama". Już.
I pierwsze bujanie na huśtawce na placu zabaw...
Ale wciąż przede mną jeszcze pierwsza przespana w całości noc. I Pierwsza doba bez karmienia piersią. Zamierzam do tego doprowadzić w najbliższym czasie.
Wszystkim którzy jeszcze tu zaglądają - dziękuję. Za wszystkie "czekamy na Ciebie" :) Wiem, niedobra jestem, ale taka właśnie ja...

Komentarze

  1. Anonimowy24 maja 2010 18:29

    Kurcze, jak ten czas leci, a dopiero co Juleńka pojawiła się na świecie :-) Nim się obejrzysz będzie przemierzała świat na nóżkach :-)
    U mnie mimo że dzieci większe też tak jest, że po pracy spędzam czas z nimi, a jednocześnie marzę o kilku chwilach tylko dla siebie, a do tego większość weekendów mam pracujących :/
    Mnemosyne

    OdpowiedzUsuń
  2. Fjona Ogr24 maja 2010 20:29

    No, faktycznie zleciało! Ani się obejrzę i mój Dzidziorek też będzie taki. A co do czasu wydzieranego dla siebie - ja już tak mam. Tyle, że mój (odpukać) przesypia od 19 do 4 rano więc wieczór mam dla siebie. Sprawa pracy ... życzę rychłej i owocnej rozmowy, a potem bardzo wysokiej "motywacji" do pracy ;-) Bo w końcu dla tej motywacji przychodzimy tam co rano.
    pozdrawiam
    p.s.
    a co to za remedium tajemnicze oprócz pełnej wanny?? ;-))

    OdpowiedzUsuń
  3. maddalena26 maja 2010 08:42

    nooo, zawsze to coś. :)
    Duży buziak urodzinowy dla Juli. :*

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy26 maja 2010 13:52

    już!!! na prawdę już rok?
    nuta

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy28 maja 2010 23:34

    zleciało niesamowicie...


    Kochana a nie chcesz iść na wychowawczy?

    Kwietniowa

    OdpowiedzUsuń
  6. Kobieta z drugiej strony lustra1 czerwca 2010 10:50

    Mnemosyne - masakrycznie kurczy się ten czas dla dzieci :///

    Fjono owszem - ani się obejrzysz ;)

    Ate, dzięki!

    Nutko, ano już :)

    Kwietniowa chciałabym, ale finansowo nie damy rady :/

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy5 czerwca 2010 13:00

    coż, dylemat choc czesty to jednak ciezki, nie dołuj sie i tak robisz wszystko co mozesz, i wiecej niz wielu innych dla ktorych dzieci to tylko niepotrzebna strata czasu
    http://tata-na-etacie.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy6 czerwca 2010 08:16

    i fajowo, że jesteś jaka jesteś. fajowo, że w ogóle jesteś. jesteś sobą i bądź sobą. przed Tobą wiele jeszcze do zrobienia, jeszcze wiele radosnych chwil. Jula też Ci tych chwil dostarczy. 3maj się cieplutko. czasem zajrzyj i skrobnij cosik nowego.nawet, gdy bedzie to rzadko.
    jb

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej