Neverending stoooryyyyy.....

-
Minął drugi tydzień.
Przerwa w chorowaniu trwała... Trzy dni.
W zeszły czwartek dostałyśmy od Pani doktor zielone światło na przedszkole.
W poniedziałek przedszkole zaproponowało teatr Groteska i Kota w butach.
We wtorek Julia radośnie opowiadała mi co robiła.
We środę z równym zapałem opowiadała co będzie we czwartek - mieli iść na wizytę do szkoły.
Między wierszami córcia dodawała - trochę tylko kaszlałam mamusiu....

W czwartek obudziła się z gorączką i wylądowałyśmy w przychodni.
Wczoraj wieczorem oprócz inhalacji włączyłam jej antybiotyk.
Noce są koszmarne.
Przeziębiłam się.

Mężon od poniedziałku zaczyna "nocki" w pracy.

I wśród tych wszystkich dennych wynurzeń jedno małe światełko w tunelu. W poniedziałek przyjeżdża Mama.Jula już nie może doczekać się Babci.

Trzymajcie się zdrowo :*

Komentarze

  1. Anonimowy4 października 2014 20:52

    Biedactwa! :*

    Mam nadzieję, że "Kot w butach" podobał się Julince. Ileż to świetnych chwil spędziłam w "Grotesce"! Aż zazdroszczę Julci tych jej pięciu lat.

    A ja dziś obudziłam się z bolącym gardłem, ale pracować musiałam. Jeśli piszesz, że mamy się trzymać, to będę się trzymać i obym w poniedziałek była nówką-sztuką! :-)

    Pozdrowionka serdeczne!

    OdpowiedzUsuń
  2. Noelka5 października 2014 15:41

    Biedaaki moje :* zdrowiejcie!

    OdpowiedzUsuń
  3. Amisha7 października 2014 11:45

    Maraton chorobowy? Współczuję! Ale może to światełko w tunelu Was uzdrowi, bo takie to mają czasem moce nadprzyrodzone :-).

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej