Po japońsku... jako-tako...

Praca praca dom dom dom.... Praca praca i tak w kółeczko.

A kasy jak nie było tak nie ma. Wynajem i żłobek wsysają skutecznie moją pensję.

Jula wciąż ma katar. Być może dlatego, że nieleczony trwa tydzień a leczony siedem dni. Siódmy dzień mija jutro. Się zobaczy. Na szczęście żłobek  Młoda traktuje jak chleb powszedni i rano jeśli tylko Wiktorek bądź Sybon (Szymon) nie robią jakiejś wielkiej awantury - ona też zostaje spokojnie. Natomiast jeśli oni awanturują się i płaczą to ona też. Solidarna jest. Ale Panie ją chwalą. Bo spokojna, grzeczna i wrażliwa. Czasem tylko nie ma ochoty iść na podwórko z innymi dzieciakami, ale daje się to jakoś przeżyć :)

W żłobku są śniadanka, dwudaniowe obiady i podwieczorki Podobno Młoda elegancko wcina. Jeśli tak, to ma apetyt gigant, bo w domu domaga się jeszcze porcji z naszego obiadu :)

W związku spokój. Wypracowaliśmy sobie metodą prób i błędów schemat działania na dni pracujące.

Rano - za piętnaście szósta Mężon wychodzi do pracy. Za dziesięć zwlekam się ja. Mam chwilę żeby się doprowadzić do porządku - umyć, wypacykować, wciągnąć jakieś ciuchy i przygotować kaszkę dla Młodej. Budzę ją piętnaście po szóstej - jeśli jeszcze sama się nie obudzi, co się rzadko zdarza. Wtrynia kaszę, potem ją ubieram - bez zbędnych ceregieli, żadnego rozpraszania :)) (Kiedyś chciałam delikatnie - to jak się dorwała do zabawek to dopiero pół godzinie próśb i gróźb zdołałam ją przekonać do włożenia kurtki i butów :)))

Jakieś 10 minut później Jula zapakowana do spacerówki podąża wraz ze mną na przystanek autobusowy. Za piętnaście siódma jesteśmy w żłobku.

Potem ja lecę do tramwaju i jadę nim do firmy. Mam czas na książkę!! :))  Mija sobie siedem godzin i Mężon wychodzi z pracy. Jedzie po Julę i przy okazji przepytuje wychowawczynię jak było. Ja wychodzę z roboty kiedy on już jest w drodze do domu z Julą... Robię zakupy.

Mężon ogarnia chałupkę... O siedemnastej wszyscy jesteśmy w domu. Przygotowuję jakieś jedzenie. Jemy obiad, któreś z nas zmywa, a potem Młoda ma nas na wyłączność. :))

Koło 19 Mężon szykuje kanapki do pracy, ja ubrania dla siebie i córy. Sprzątam górę zabawek - oczywiście Jula dzielnie mi pomaga ;) I idziemy do łazienki. Sprawdzony system - jednego dnia ja kąpię Julę a Mężon czyta jej bajkę na dobranoci usypia, kolejnego jest na odwrót :)) Dzięki temu chyba nie padamy na twarze :)))

Młoda o 20 już jest w łóżeczku. Najczęściej wypompowana po żłobku szybko zasypia. Udało się nam ją przyzwyczaić że po kaszce/mleczku na noc, bajce i kołysance, odkładamy ją do łóżeczka wyprzytulaną i wycałowaną i wychodzimy, a ona sobie słucha pozytywki i zasypia :)

A wieczorem czas dla nas... Czasem robię obiad na drugi dzień. Czasem poprasuję. Ale najczęściej jest film albo książka... Czas relaksu relaksu relaksu... :)

Większe zakupy przełożyliśmy na weekend. Podobnie jest z większym sprzątaniem i praniem. Chyba że trzeba... Wtedy trzeba, ale nie kosztem Młodej.

Czas jakoś biegnie, jest może schematycznie = nudno. Ale przynajmniej nie kłócimy się jak kiedyś kto ile zrobił i kto się bardziej zmęczył :))))

Dobrze że już jutro piątek...