Smażalnia - komu rybkę raz??

Czuję się jak flądra na patelni. 

Dobrze, że w robocie klima działa. Bo już wróciłam - żeby troszkę odpocząć po tym urlopie ;)) 

Ale ad hoc. Urlop. Nie urlop. Galery... Na Saharze... (i co z tego ze się wyklucza?? :)))

A zaczęło się tak niewinnie - Braciszek uznał, że on też jedzie do domu, a co i pojedziemy razem. Siostra wzięła sobie urlop, zapakowaliśmy auto po brzegi zabawkami Julindy i ziuuuu. 

Młoda zachwycona możliwością sterowania kierowcą ze swojego fotela wykrzykiwała zachwycona - wujek! zielone! wujek ćelwone! - wujek szafa!! (TIR) wy-mi-ja-my! :)) zasnęła dopiero za Tarnowem. Niestety pechowa jazda była, bo...

(...)

Życie takie zna przypadki: jadą sobie za rogatki,
Staną sobie gdzieś w szuwarach, w płocie dziura, jakaś szpara,
Licznik już notuje, wszystko rejestruje,
Wszystkie przekroczenia, czeka na jelenia.

(..)

Też go mają chłopcy, chłopcy-radarowcy,
Dostrzegli go z dala, zapłacił... tralala...

(...)

(A. Rosiewicz Chłopcy radarowcy)

no, wiecie o co chodzi...z górki było...

Ale - dotarliśmy, nawet bez korków, szybciutko - już na 23:30 byliśmy na miejscu :)) Jula wygramoliła się z auta na pół śpiąco i bez protestów wpakowała do łóżka. My poszliśmy jej śladem.

W sobotę ... kiedy już wszyscy się w końcu obudzili, przeciągnęli, odpoczęli i wybrali do dziadków na grilla...

 Jula zdążyła odnowić znajomość z Pradziadkowymi rybkami w oczku: - Dziadek! chodź kalmimy lybki!

i przenieść pół piaskownicy w całkiem inne miejsce, niekoniecznie do tego celu przeznaczone...

- przyszła wiadomość, która zmieniła wszystkie nasze plany. Mama musiała we wtorek być na pogrzebie swojego siostrzeńca.

Mój poniedziałkowy powrót do domu został odwołany. Miejsce w aucie Braciszka zajęła Mama. Powieźli ją do Krakowa, potem już pociągiem musiała dotrzeć na drugi koniec Polski do Z. Tata nigdzie nie mógł się  ruszyć, bo jest alfą i omegą w firmie pod nieobecność szefa - który akurat wybył na Mazury. Moi dziadkowie mają po 85 lat, więc nie poradzili by sobie z opieką nad moim małym tornadem... A w domu - Mężon opróżnił szafki, zrobił zakupy budowlane, rozłożył folię, wyszorował ściany mydłem malarskim i osiadł na laurach, które mu się zresztą słusznie należały ;)

No cóż. Mama kisiła się w pociągu, ja dostawałam kota z okazji braku zajęcia, Jula dostawała kota z gorąca, ogólnie te 2 dodatkowe dni wypadły mi z życiorysu. We środę zrobiliśmy małą podmiankę - Mama wysiadła na dworcu i wskoczyła do auta, ja z niego wysiadłam i pognałam na dworzec. Wsiadłam...

Podróż Polskimi Kolejami... A właściwie Tanimi Liniami Kolejowymi... W zeszłą środę - to była masakra - 40 stopni w przedziale, otwarte na całą szerokość okna na korytarzu i w przedziale i cztery prawie śnięte ryby na siedzeniach (ja i 3 inne pasażerki). Na dworcu w Krakowie prawie spłynęłam ze schodków wagonu - na szczęście wprost w ramiona stęsknionego Mężona ;) 

Popędziliśmy do marketu budowlanego po farbę - nie było wyboru kolorów, odpuściliśmy, bo czułam się jak masełko po dniu na słonecznym parapecie :/

W czwartek bladym świtem pojechaliśmy po farbę gdzie indziej - tym razem sukces - dwa ostatnie wiadereczka deseru waniliowego... I farba gruntująca, która okazała się być konieczna.

 (poprzedni kolorek-koszmarek)

Czwartek gruntowanie i pierwsza warstwa farby - tak koło 19:00 byliśmy już na finiszu. Chciałam jeszcze raz pomalować i mieć to z głowy - co tam, że zaczęlibyśmy o 23... ale pomimo wszystkich wcześniejszych zabiegów malarskich na pół metra przed końcem ściany zeszła nam stara farba - ot taka "dziurka" półmetrowa dokładnie w centrum... Dokończyliśmy tą pierwszą warstwę z duszą na ramieniu - na szczęście już nic nigdzie nie odlazło, Mężon zaszpachlował dziurę o 23, potem wstał o 5:00 wyszlifował, zagruntował i już o siódmej dnia kolejnego znów staliśmy pod sufitem smarując zacięcie ściany na deserowo-waniliowo.

Po tych dwóch dniach w upale, w oparach farby, to na stole, to na drabinie, we wszystkich możliwych pozycjach ;)  widziałam różowe słonie i pomarańczowe orangutany. Ale udało się! Kuchnia pomalowana - można sprowadzać meble!!

(foto będzie z meblami ;)

Braciszek wspomagał powozem ale. W piątek było za gorąco rano i zbyt burzowo wieczorem. Umówiliśmy się na sobotę - bo w końcu jeszcze Mężonowe imieniny nie były uczczone ;)

Braciszki przyjechały jak tylko wróciliśmy z Mężonem z zakupów. Siostra została ze mną, a chłopaki pojechali po meble. Przywieźli, rozpakowali pudełko i co?

Zonk.

Nie ten kolor nie ten rozmiar....

Szlag.

Skrócę wam cierpienia nad długością tego posta. Te meble zwróciliśmy a w niedzielę znaleźliśmy "nasze" w BRW. 2 tygodnie oczekiwania. 

Jula jest zachwycona wakacjami u babci - pławi się w basenie, bawi, szaleje, jak słyszy Kraków to ucieka z płaczem ;)

I w sobotę lub w niedzielę wraca :))

spadam :))