Proces twórczy i zachęta
Dawno dawno temu, w zamierzchłych czasach, kiedy mój wiek nie kończył się na "dzieści" tylko na "naście" bardzo chciałam napisać książkę. Bardzo bardzo.
Nawet się zaczęłam rozpędzać, pisując krótkie opowiadania, które potem dawałam do poczytania moim już dzisiaj ex-przyjaciółkom. Szkoda mi ich teraz, bo zniknęły w czeluściach ich strychów i piwnic, ocalało tylko kilka. Ale ad rem. Zaczęłam nawet kiedyś. Miała być książka o wakacjach na Malinowym Wzgórzu, o nastolatkach, ich miłościach i trudnościach, pisałam, pisałam i... wena zdechła. Napoczęta "książka" powędrowała w piwniczne czeluści, a ja przestałam pisać cokolwiek na długi czas. Potem wróciłam do pamiętnika, napisałam stertę listów do Mężona, pojawiło się jeszcze kilka krótkich opowiadanek, a po magisterce, kiedy dostałam odruchu pawiowego na widok długopisu - znowu zdechło. Cud, ze tego bloga piszę :/ Panie Promotorze - jest Pan wielki :////
W każdym razie wiem, że trudno jest się zebrać, że proces twórczy trwa czasem tak boleśnie jak poród ;) Wiem, jak ważne jest poklepanie po plecach, "nooo czekam, napisałaś? Masz coś nowego?" Wiem, jak szybko ulatują dobre pomysły i jak dostaje się skrzydeł, kiedy pisze się "dla kogoś".
Dzisiaj chciałabym Wam coś pokazać. Dziewczyny, tu, niedaleko ;) powstaje powieść. Tak prawie "na żywo". W kolejnych postach. Zapowiada się nieźle i czekam niecierpliwie na kolejne części. Bohaterka - Weronika ma mocno skomplikowany życiorys :) Mocno kibicuję autorce - może chciałybyście pokibicować ze mną? :) Przeczytajcie, wciągnijcie się i ... dajmy znać Ani, że pisze DLA KOGOŚ :)
Historię Weroniki znajdziecie TUTAJ Miłego czytania :))
Historię Weroniki znajdziecie TUTAJ Miłego czytania :))
dziekuje ze pozwoliłas mi ja odnaleźć ;))
OdpowiedzUsuń:)) bycie drogowskazem też jest czasem fajne ;)
UsuńI mnie marzy się wielkie pisanie ... od zawsze ... Póki co spełniam się blogowo, ale może kiedyś ... Któż to wie? W końcu to moje marzenie do spełnienia ... ;)
OdpowiedzUsuńKibicuję z Tobą :)
:) czym byśmy byli bez marzeń?? :)
UsuńPomożecie?!
OdpowiedzUsuńPomożemy! :D
haha im więcej tym lepiej :)
UsuńJa mniej więcej od siódmego roku życia chciałam być "pisarką", ale ponieważ pisałam głównie wiersze i scenariusze, nazywano mnie "poetką" lub "reżyserką", co mnie strasznie wkurzało. Bo przy "pisarce", która brzmiała dumnie, wydawało się takie niepoważne. No i w końcu się doczekałam tej "pisarki", ale przyszła do mnie wtedy, kiedy spełniałam się już jako dziennikarka, mama i kobieta po prostu :D
OdpowiedzUsuńOt, taka przewrotność.
:) o mnie mówili - nooo ona coś tam sobie pisze ;)) to dopiero wkurzało ;) a to, że marzenia spełniają się wtedy, kiedy przestajemy czekać na to spełnienie, to prawda, sama tego doświadczyłam kilka razy ;) ale były też takie, którym trzeba było mocno pomóc :)
UsuńPoczytam przy kawie jutro :)
OdpowiedzUsuńWracam do żywych powoli :) Skończyłam antybiotyk ja i Ania dziś była w przedszkolu - witaj, o cudowna normalności :)))
Buziaki dla Was!!! Zdrowia, kochana moja i dziękuję Ci, że jesteś :*
poczytaj poczytaj i mam nadzieję że to Twoja ostatnia już taka długaśna przerwa w pisaniu była stęskniłam się :) Buuuźka!!
UsuńO! Ja też chciłam pisac :). I też pisałam powieści - fantasy (to znaczy teraz wiem, że to fantasy, wtedy mówiłam, ze basniowe ;)) i historyczne :D. I pamietniki, I tony listów. Niestety, nic mi z tego nie przyszło :))) i pisarką nie zostałam. Ale aż się dziwię w sumie, że az taką długą miałam przerwę, nim zaczęłam bloga pisać, że parę lat bez pisania wytrzymałam :).
OdpowiedzUsuńZajrzę do Ani na pewno!
Ależ Ty piszesz!!! i to JAK :) I może wreszcie doczekamy się na książkę co? ;)) a powieść fantasy w Twoim wydaniu bardzo chętnie bym przeczytała. Lubię takie. Nawet bardzo :)
UsuńI ja chciałam pisać! Jak miałam kilkanaście lat to wtedy najbardziej marzyłam, że napiszę kiedyś książkę.
OdpowiedzUsuńPamiętam, że nawet zaczęłam i kilka stron powstało. Ciekawe, gdzie to teraz jest, bo pewnie bym się uśmiała... ;-)
I dzięki za linka, poczytam jak będzie trochę czasu. ;-)
Buziaki i miłego dnia kochana! :-*
Chciałaś i piszesz ;) a takie powroty do rzeczy już napisanych są świetne - sama się sobie dziwię że mogłam coś tak koszmarnego.... ;)))
Usuńja kiedys duzo myslalam o napisaniu ksiazki o swoim zyciu....ale boje się, że za duzo osob by mnie znienawidzilo ;)
OdpowiedzUsuńhahaha a jak dużo zrobiło by się bardzo bardzo miłych żebyś tylko nie napisała o nich ;) może chociaż postrasz? :D:D
Usuńhehe, przypomniało mi się, jak kiedyś pertraktowałam z potencjalnym wydawcą mojej młodzieńczej książki i powiedziałam mu, że jeśli się zdecyduje na jej opublikowanie, to jest duża szansa, że dostanie jeszcze więcej kasy od moich rodziców po to, żeby tego nie robił ;P
UsuńTo ja się wylamie bo nigdy nie myślałam o pisaniu ;-)
OdpowiedzUsuńAle lubię efekt tego procesu - mozna czytać, dlatego trzymam kciuki za piszących