O faktycznym stanie rzeczy.

-
Nigdy jakoś za bardzo nie przejmowałam się Walentynkami.
Ani mnie ziębiły ani nie parzyły.
Wciąż "stosunek do" - żaden.

Ale prezenty lubię. I jak Jula przyniosła mi wczoraj pudełko ptasiego mleczka - nie odmówiłam ;)

W tramwaju słyszę różne rzeczy. Mimowolnie jestem świadkiem rozmów, dywagacji, kłótni bądź miłosnych wyznań. Wczoraj o walentynkach było właśnie.
Ich było trzech - wyrośniętych młodzianów, w wieku prawie ożenkowym.
Ja stałam tyłem do nich, przodem do okna i liczyłam przystanki.
 Rozmowa brzmiała następująco:

M1- To jak? Idziemy na wódkę?
M2 - Nie mogę, no co ty, kasy nie mam, walentynki dzisiaj.
M3 - Walentynki? TY obchodzisz walentynki?
M2 - No, jak kupię lasce pluszaka to mnie może do łóżka wpuści.

Ot cały sens ;)


Komentarze

  1. Lili15 lutego 2013 10:57

    hahahaha
    ja jakiś czas temu, jeżdżąc do pracy autobusem to nasłuchałam się różnych ciekawych rozmów
    przymierzałam się nawet do napisania o tym, ale było minęło

    komentarz to wczorajszego święta - super! :)
    doskonale podsumowuje również i moje podejście do tematu ;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kobieta z drugiej strony lustra15 lutego 2013 11:00

      :D nieraz zasłyszane historyjki są świetne :D chyba musze je spisywać żebyście i wy się pośmiały ;)
      a podejście do tematu mamy wprost ;)))

      Usuń
  2. Klarka Mrozek15 lutego 2013 11:06

    heh, ja to się za tulipana oddałam, wstyd normalnie

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Kobieta z drugiej strony lustra15 lutego 2013 11:07

      ja bym raczej potraktowała to jako bonus do tulipanów ;)))

      Usuń
    2. Julita15 lutego 2013 14:46

      Hahaha, a ja się oddałam za 3 róże... ;-D

      Swoją drogą, ach ta dzisiejsza młodzież!

      Usuń
  3. Noelka15 lutego 2013 11:15

    Hahahahah:D to jak Ci mężon kochana pluszaki zniesie, to będziesz wiedzieć o co lata :D
    Oj fajnie było! Czekolada była pysio! :D

    OdpowiedzUsuń
  4. k15 lutego 2013 11:19

    Ot i cały sens walentynek :) Pierwszy etap- żołądek do serce, drugi etap- przez pluszaka do łóżka :D

    OdpowiedzUsuń
  5. agnieszka15 lutego 2013 11:34

    Hmm, jakie to proste :) A ja nie dostałam pluszaka, no :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Marzenia do spełnienia...15 lutego 2013 12:34

    I tak Walentynki zostały sprowadzone do kolejnego punktu zbliżającego do kopulacji :D I to za jaką cenę! Za pluszaka! Ceńcie się bardziej dziewczyny ;))) Ha ha ha!
    Na szczęście nie dostałam żadnego pluszaka, a przekupstwo w naszym przypadku jest zbyteczne :D
    P.S. Mnie jednak troszkę "parzą" te słodziaśne Walentynki :/

    OdpowiedzUsuń
  7. Anonimowy15 lutego 2013 13:22

    Ja też mam do tego "święta" stosunek neutralny. Na pewno takie drobne gesty są miłe, choć lepiej, aby nie były tylko od święta.

    Matko, co to za laska, która potrzebuje prezentu, żeby chłopaka do łóżka wpuścić:P

    OdpowiedzUsuń
  8. myska15 lutego 2013 22:04

    padłam! :)))))))
    (btw, ja się wolę mężowi sprzedać za ptasie mleczko niż za pluszaka ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. kattrinka18 lutego 2013 08:21

    taaaa.... takich tekstów to w mojej dzielnicy pełno :)
    a Walentynki... no cóż... przyszło i nie odejdzie... a życie pozostaje zyciem!

    OdpowiedzUsuń
  10. Mamma Mia18 lutego 2013 13:52

    To ja polecam dialog zakochanej pary, wprawdzie nie walentynkowy, ale szłoby podciągnąć :)
    http://portia34.blogspot.com/2013/02/miosci-czar-czyli-spontanicze-wyznania.html

    pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej