Słowo się rzekło...

kobyłka u płota.

Powiem szczerze droga A. że myślałam, że zafundujesz mi dłuższe wolne od blogowego świata. Po naszej zeszłotygodnioiwej rozmowie, wyzwaniu - post za post - nie sądziłam, że tak świetnie Ci pójdzie odgruzowanie Twojego bloga :)) 

Ale ad rem. 

Właściwie, co pewnie wszyscy zauważyli, nadal mnie nie ma. Ale tym razem dlatego, że zrobiło się jakoś tak... bardziej intensywnie.

Zaczęło się właściwie od urodzin Juli.

(Jula i ja bardzo dziękujemy za wszystkie dobre słowa zostawione na blogu w ten dzień)

W ogóle dziękuję za dobre słowa.

I za to jakie jesteście. Wiesz, Lucy, myślałam dokładnie tak, jak kiedyś napisałaś mi w komentarzu... Ale w ten jeden dzień zdarzyło się coś tak niesamowitego...

W jednym z smsów przeczytałam - "nie może tak być, że nie masz z kim pogadać, ja wsiadam w samochód i na pierwszą w nocy będę w Krakowie, wyskoczymy na Rynek..." Ta Szalona chciała jechać już natychmiast, mimo, że mnie przecież wcale mnie nie zna - jak to tak?? To są tacy ludzie?? Pogadałyśmy przez tel. Ale to spotkanie musi się wreszcie odbyć. Bardzo, bardzo chcę. Dzięki szalona Duszo :)

Dostałam też od was wiele maili. Za które bardzo dziękuję, każdy w jakimś stopniu pomógł mi pokonać schodek w górę. Każdy trochę podciągnął, dziękuję, że znalazłyście czas, by napisać. A A. pilnuje mnie bardzo dokładnie. Monitoruje mój nastrój, dba żebym przypadkiem nie zsunęła się niżej niż jestem...

Denerwuje mnie to, że sama wciąż niewiele mam do dania drugiej osobie.

Z Mężonem przez to jest trochę słabo, bo nawet on poszedł w lekką odstawkę. Ale reanimujemy związek wszelkimi siłami. Staramy się brać głęboki oddech kiedy zalewa nas fala żółci... 

Tylko Jula wciąż na pierwszym miejscu.

Były urodziny: niedziela - Teściowie - poniedziałek - "Psyjaciele z psedskola", pokój w balonach i trzygodzinny chaos, we środę urodziny w przedszkolu i "najlepszy tort ever" jaki został przyniesiony do przedszkola, jak powiedziała wychowawczyni odbierającemu Julę Mężonowi ;) Ale może wszystkim mamom tak mówi? ;)

W Boże Ciało Jula zacumowała u krakowskich dziadków,  a my wsiedliśmy do pociągu i po paru godzinach przywitaliśmy się z moją Mamunią i Sis w stolicy.

Było... dziwnie, bo bez Niego. Tak jakoś na siłę wynajdywaliśmy sobie rozrywkę - Wilanów, stadion, Starówka... nawet metro. 

  

A w piątek wieczorem, po wizycie u kochanych ludzików w O., pędziliśmy z powrotem do Krakowa.

Rodzice wyjechali w niedzielę, Sis we wtorek. Sporo się jeszcze działo w tzw "międzyczasie". We środę pożegnałam się z moją Firmą na dobre, odbierając świadectwo pracy i oddając firmową komórkę. W czwartek pogaduchy z A., w piątek GUP - rejestracja, info o zasiłku... Wprawdzie Pani, która mnie rejestrowała była bardzo sympatyczna, ale refleksje jakie mnie naszły po wyjściu stamtąd... wesołe nie były.

W sobotę zabrałam Julę na Targi Książki, poszłyśmy oczywiście z "Psyjacielami z psedskola" i ich mamami :) Oprócz stoisk z książkami, było tam mnóstwo atrakcji dla dzieci - konkursy teatru Groteska, warsztaty marokańskie, kino z bajkami, warsztaty miasta Kraków... Dzieciaki wyszły szalenie zmęczone i zadowolone. Z nagrodami, uśmiechnięte od ucha do ucha...

 

A wczoraj byliśmy znów nad zalewem. Opaliłam dekolt jak Apacz...Ale było fajnie...:)

Tak właśnie mieści się 3 tygodnie w jednym poście. Mówcie mi Mrs Chaos. ;)

Sorry. Chyba muszę popracować nad częstotliwością ;)