Najgorszy tydzień mojego życia...

-
Mam nerwy w strzępach.

Wszystkie moje obawy się potwierdziły.
Moje dziecko nienawidzi żłobka jak tylko orientuje się że wychodzę.
Krzyki, spazmy, płacze.

Ja też wczoraj ryczałam. Na ławce pod żłobkiem.

Uśmiecham się, żartuję żeby nie widziała mojego strachu. Ale to nic nie daje.
Mamusiaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

I umieram od razu na schodach.
-----------------------------------------------------------------------
Moje dziecko uwielbia żłobek.

Wczoraj umazane obiadkiem rzuciło mi się radośnie w ramiona.
A potem cały wieczór skandowało IZA!! (jej opiekunka) kocki! kadanka!! bajke!! buju buju koniku!!
Jula kola!!!!

Jula, pójdziemy do przedszkola? TAK!
Jula, jak było w przedszkolu? - ajnie!!
-------------------------------------------------------------------------
Czy jest w tym jakiś sens?????

Panie w przedszkolu wciąż mi mówią, że ona się przyzwyczai. Że podoba jej się w przedszkolu, tylko nie może znieść rozstania ze mną. Że najchętniej chciałaby mieć mnie w przedszkolu... Cóż, może się przekwalifikuję??

Jula ładnie je, co podobno jest wielkim sukcesem.

I TYLKO jest bardzo mocno związana ze mną emocjonalnie.

Potrzebuję psychiatry. JUŻ.

Póki co, małe zielone...

Komentarze

  1. Lusija4 marca 2011 20:18

    Napiszę tak.., potrzeba czasu, by Julka oswoiła się z nowa sytuacją. Dlatego czuje strach i płacze za Tobą, bo nie czuje się tak bezpieczna, jak z Tobą, w domu.
    Ale to minie - jeśli tylko będziesz konsekwentna i cierpliwa.

    I jeszcze jedno - wiem, co czujesz.
    Ja czułam się tak samo - jak wyrodna matka, która krzywdzi swoje dziecko zostawiając je wśród obcych ludzi. Cierpiałam bardzo, ale jednocześnie musiałam iść do pracy - a tam liczyłam godziny.
    Po południu najpierw witała mnie moja zapłakana Dominisia - ze smoczkiem w buzi - jeszcze niespełna dwuletnia, po jakimś czasie, niedługim, witała mnie "zajęta zabawą" córka. Ze zdziwieniem przyglądałam się tym zmianom... ułożyło się.
    Tego samego Ci życzę - i pozdrawiam, głowa do góry.

    OdpowiedzUsuń
  2. Florella6 marca 2011 16:26

    Adaptacja dzieci do przedszkola przebiega bardzo różnie..jedne przyzwyczajają się bardzo szybko, a inne potrzebują więcej czasu.
    Okres płaczu kończy się wtedy, gdy dziecko poczuje się w nowym miejscu...bezpiecznie. Gdy upewni się, że jest to tylko miejsce tymczasowe...bo zawsze wraca do swojego domu i swoich bliskich.
    Kiedy minie strach powodowany rozstaniem z Mamą przyjdzie kolej na polubienie przedszkola :-)
    Życzę Wam, aby te dobre , przedszkolne dni nadeszły jak najprędzej :-) Serdecznie pozdrawiam :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kalina7 marca 2011 11:14

    Kochana wiem, że może to co napiszę Cię zdziwi, ale skoro tak sytuacja wygląda to uwierz, nie jest źle! Naprawdę. Wiem, że się serce kraje kiedy Jula płacze, ale jeśli później daje sobie radę, bawi się, je to jest sukces. Pisałam Ci, że np. moja Asia nie jadła nic albo tylko suchy chleb i to nie przy stole a w kącie siedziała :-) Teraz mnie to śmieszy, ale wtedy...
    Zobaczysz, jeszcze trochę czasu, a będzie chętnie wchodziła do sali do dzieci. Trzymam mocno kciuki :*

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo
Czytaj więcej

Powrót do przeszłości

-
Obraz
 Tak, wiem że mnie długo nie było. Niestety Wena zdechła, a perspektywy w codzienności takie sobie. Cóż, życie, należy się dostosować.  Jeszcze niedawno można było pomylić pory roku - późną jesień z późnym latem. Temperatury szalały sobie bliżej dziesięciu na plusie, łatwiej było wrócić myślami do wakacji. Ale im dalej w listopad tym trudniej wykrzesać ze wspomnień siłę napędową do życia. Wakacje były...piękne i.. trudne. Im dokładniej coś ostatnio planuję tym bardziej spektakularnie plany biorą w łeb. Dobrze, że nie wszystkie, ale jestem zmęczona ciągłym dostosowywaniem się do różnych sytuacji. Zaplanowaliśmy tydzień z moimi Rodzicami u nas, w planach było dużo zwiedzania, wypadów w piękne miejsca Małopolski, Kraków mieliśmy traktować wyłącznie jako noclegownię. Drugi tydzień mieliśmy spędzić u Rodziców i bujać się po Podkarpaciu. Mężon potem miał wrócić sam do domu i do pracy, a my z CJ zostać prawie do końca miesiąca. Wyszło...połowicznie. Z jednej strony było super, bo najbliżsi by
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni
Czytaj więcej