...

-
To zdjęcie już wrosło w mojego bloga.
Tak bardzo liczyłam na cud.

Ale Lila napisała mi dziś, że cudu nie będzie.

Dziękuję Ci za wszystkie struny jakie we mnie poruszyłeś Szprotko.
Dzisiaj ryczę z nadzieją, że faktycznie tam Ci będzie lepiej - musi tak być skoro nie zatrzymało Cię tu tyle żarliwych serc i myśli.
może się kiedyś poznamy - tam - piętro wyżej


Komentarze

  1. agnieszka23 listopada 2012 19:55

    Wiem. Płakałam dziś. To tak boli.

    OdpowiedzUsuń
  2. Madeleine23 listopada 2012 20:17

    Mój Boże....dlaczego????.......dlaczego tak to jest wszystko.....

    OdpowiedzUsuń
  3. Klarka Mrozek23 listopada 2012 20:32

    och:(

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Meg~23 listopada 2012 21:07

    szczerzę płaczę... żegnaj Maleńki.

    OdpowiedzUsuń
  5. Lili23 listopada 2012 21:23

    [*]

    OdpowiedzUsuń
  6. Moaa23 listopada 2012 22:30

    Brak słów. Czemu to życie jest takie niesprawieliwe :o( Coś starsznego, nie umiem powstrzymać łez :o(((

    OdpowiedzUsuń
  7. Julita24 listopada 2012 11:05

    To takie smutne i niesprawiedliwe..... :-(((((
    [*]

    OdpowiedzUsuń
  8. Noelka24 listopada 2012 12:48

    Wciąż nie wierzę...

    OdpowiedzUsuń
  9. keepthemoments25 listopada 2012 08:29

    Hostorię Szprotki również śledziłam z ogromną nadzieją...
    Nie zrozumiem nigdy jak skonstruowany jest ten świat...

    OdpowiedzUsuń
  10. kattrinka26 listopada 2012 07:44

    Brak mi słów...[*][*][*]...

    OdpowiedzUsuń
  11. kfiatushek26 listopada 2012 15:26

    Teraz na pewno jest mu lepiej.
    Do zobaczenia Szprotko [*]

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej