Zima zima zima...

-
Zasypało nas konkretnie... I takie jakieś to wszystko jest... Senne jak polarny niedźwiedź...

Po klatce zaczynają się poniewierać części windy. Tu kawałek drzwi, tam stalowa futryna... Coś robią. Na moim piętrze ostatnio wielką dziurę w ścianie, w którą został wetkany jakiś mechanizm. Nie nastrajam się pozytywnie. W Polsce nie robi się niczego przed wyznaczonym czasem - szczególnie teraz jak jest kryzys i trzeba "szanować robotę"...

W niedzielę byli teściowie na obiedzie. Całkiem nawet bezboleśnie się odbyło. No, może trochę podnieśli mi od razu ciśnienie, przychodząc pół godziny wcześniej niż mieli być i musiałam przyśpieszyć robienie jedzenia. Na szczęście im smakowało. Na tapecie była oczywiście Młoda i to, jak zamierzamy się urządzić z tymi wszystkimi dziecięcymi akcesoriami...

A ja... Robię się coraz bardziej okrągła w pasie. W sobotę ledwo się objęłam krawieckim metrem i jedynka bardzo delikatnie dotykała setki... Noszę przed sobą harcerski plecak wypchany do granic możliwości, poza tym nie widać że jestem w ciąży...
Ale czuję coraz większą sympatię do tego gościa: *. Jeszcze trochę i tylko wąsów będzie mi brakować... ;)

Hmmm ale chciałam o czymś innym jeszcze...
W moim życiu to jest taki czas, że mocniej wszystko odczuwam. Mniej analizuję, mniej się czepiam, biorę wszystko takie, jakim się wydaje i... Dobrze mi z tym...
Zauważam całe mnóstwo drobiazgów, którymi jest wypełnione moje życie, dostrzegam, że przede wszystkim wypełnione jest moim Facetem... Ostatnio wciąż na nowo mnie zaskakuje swoją miłością... Robi rzeczy, które może nie do końca mu się podobają, ale robi je dla mnie...
Muszę zapamiętać ten okres - na gorszy czas ;)

*(obrazek ze strony http://images.google.pl)


Komentarze

  1. Anonimowy18 lutego 2009 09:24

    Ja dzieki Tobie wczoraj przypomnialam sobie o tych dobrych chwilach, o tym jak nosil mnie na rakach... dziekuje Ci za to:* Bo ja zapomnialam;(

    A co dobrego bylo na obiad?:D

    OdpowiedzUsuń
  2. Kobieta z drugiej strony lustra18 lutego 2009 09:25

    Cieszę się Kochana :) Pamiętaj o tym... To może wrócić :) A na obiad był karczek po królewsku ;)

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy18 lutego 2009 09:32

    a ja slyszalam,ze ten kryzys to pic na wode;((
    i ja doceniam swego meza, jakos juz sie przyzwyczailam. nie ma juz fajerwerek, ale ta stagnacja tez mi sie podoba:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Kobieta z drugiej strony lustra18 lutego 2009 09:33

    ano niestety nie pic... A meza trzeba doceniac, szczegolnie jak sie malo wtrąca ;) nieprawdaż? :D

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy20 lutego 2009 08:57

    kochana wspaniały czas nastał dla Ciebie, a ta seteczka coraz bardziej mi sie podoba, mała rośnie jak na drożdzach a to wspaniala wiadomość :)))) a tatus chyba wczuł sie w role i zeby mu tak zostało hihihiih :))))
    buziakuje Was obie a co ;))

    OdpowiedzUsuń
  6. Kobieta z drugiej strony lustra20 lutego 2009 09:02

    Kasiu, byle mu wąsy nie urosły :D:D A Julka to będzie silna baba, już to wiem :D Po takiej matce nie ma innego wyjscia ;) Dzięki za całuski Mężonowi każę wycałować brzuszek :D

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Rozprawa z przeszłością

-
Minęło już prawie dwa miesiące, ale ja wciąż mam przed oczami obrazek siebie gryzącej z bólu szpitalną poduszkę... Poród - większość z was ma to już za sobą i pewnie powiecie mi jak lekarka mojej Młodej - to się zapomina... Ale ja chyba nie zapomnę... Zaczęło się w środku nocy. Tak jak chciałam, Mężon był w domu, nie byłam sama. Zareagowałam spokojnie i z niejaką ulgą - no, nareszcie... Odczekałam do trzeciej, żeby nie siać paniki, ale skurcze nie minęły. Obudziłam Mężona najdelikatniej jak umiałam - Kochanie, to chyba już, tylko spokojnie... Ale i tak zerwał się jak oparzony. Poszłam pod prysznic, on zaczął się ubierać, a ja poczułam jak zaczęły odchodzić wody. Tak jak mówiła Mama - wiedziałam, że to już, mimo że cały czas się bałam, że pojadę do szpitala a stamtąd wyślą mnie z powrotem do domu... ;) Ubrałam się i zadzwoniłam po taksówkę. Mężon dopakował do torby rożek, moją kosmetyczkę i kanapki, które naszykował sobie do pracy. Do taksówki zeszliśmy po schodach - winda niby
Czytaj więcej

Jeszcze tydzień, dam radę, na pewno ;)

-
Obraz
(Zdjęcie z internetu) Jak się macie Robaczki? Urlop przed? Po? W trakcie? Ja się powolutku do mojego czołgam. Jest szansa, że dam radę, choć niewiele mi brakuje do kompletnego wyczerpania baterii. Ratuję się różnie - Domowymi lodami, Weekendowymi ucieczkami w nieodległe okoliczności przyrody Słoikowaniem... Balkonowaniem... I wianiem przed wariackimi burzami. Oby, gdy zacznę już ten cudownie wolny od obowiązków czas, nawałnice dały od siebie odpocząć... Z informacji bardzo dobrych - CJ dostała się do wymarzonej szkoły na wymarzony kierunek. Poziom zen jest zadowalający. Do pełni brakuje tylko długiego spania, zwiedzania i pobierania witaminy D przezskórnie :)) Póki co, szykuję wrześniową dokumentację i czekam na powrót szefowej z urlopu. Idzie mi opornie, ale konsekwentnie "do przodu". Dzieciaków spędzających wakacje w przedszkolu mamy sporo, więc też jest co robić. Oby baterie wytrzymały! :) Dajcie znać co tam u Was,  Robaczki - buziole! :)
Czytaj więcej

Wakacyjnie - niekoniecznie

-
Obraz
  Balkonik mi obrodził tegorocznie ;) Jak tam Robaczki? Odpoczywacie? Ja zrobiłam mega przerwę w blogowaniu, bo galopada wydarzeń i stresior kiepsko na mnie działają. Dla CJ ten rok to kolejny kamień milowy na drodze jej życia i chcąc nie chcąc wszystko kręci się wokół niej. Wybór szkoły, egzaminy ósmoklasistów, dążenie do jak najlepszych wyników na świadectwie, rekrutacja... Siwieję powolutku, acz nieubłaganie ;) Część stresu mamy już za sobą. CJ doskonale napisała egzaminy - nawet egzamin z polskiego, o którego wyniki "się bała" poszedł jej świetnie. Ba, poszedł jej najlepiej. Świadectwo ze średnią ponad 5, przedmioty wymagane na profilu, który preferuje -zaliczone na bardzo dobrze i celująco. I to bez naszego jojczenia, naciskania, mękolenia...  Duma we mnie powoli przestaje mieć miejsce na dalszy rozrost ;)  Teraz czekamy na wyniki rekrutacji. Mocno trzymam kciuki, żeby przyjęło ją bardzo dobre liceum, do którego ma blisko. Napracowała się.  Poza tym staramy się jakoś oga
Czytaj więcej