Szybki post

-
Znowu się dziś zaczytałam na czyimś blogu. I wróciłam do swojego zdruzgotana. Bo po co mnie ma ktoś czytać i dodawać komentarze, które będą bolały?? Po co ma mi się ktoś pakować w moje życie w ubłoconych aż o kolana buciorach i deptać moją wiarę w siebie, zaufanie do ludzi, optymizm? Bardzo, bardzo niedobrze to wygląda...

Zaczęłam pisać dla siebie. Ale pomyślałam, że miło by było po prostu zagadać do ludzi, którzy wpadli w blogowanie tak jak ja. A skoro ja zaglądam do nich, to może i oni chcieli by poczytać z kim mają do czynienia. Odsłanianie gardy... Ufna jestem tak ogólnie - z natury. Ale nie wiem czy miałabym siłę wrócić do pisania po czymś takim...

Nie wiem czy ktoś tu zagląda. Ale widzę, że im mniej tym lepiej... I może niech tak zostanie?

Tylko tak miło jest czasem zagadać do całkiem obcych ludzi i wysyłając uśmiech dostać taki sam - szeroki i ufny... Ryzyko... Biję się z myślami, czy się nie schować - mam taką możliwość na tym portalu... Ale to tak trochę nie w moim stylu - po prostu zwiać...

Komentarze

  1. Anonimowy24 czerwca 2008 20:28

    Witaj:)
    Domyslam, sie ze mowa o moim blogu... Kochana mi juz przeszlo i Ty nie zawracaj sobie takimi ludzimi glowy, nie sa tego warci aby nasze mysli wokol nich krazyly! I pisz... bardzo chce Cie poznawac:)

    Cytrynka

    P.S Czy Ty mieszkasz w Niemczech?:)

    OdpowiedzUsuń
  2. Kobieta z drugiej strony lustra25 czerwca 2008 07:55

    Odp. na PS nie, mieszkam w Polsce, a gdzie - łatwo si.ę domyślić po moich zdjęciach ;) pozdrowionka :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo...
Czytaj więcej

Przyspieszony rytm

-
Obraz
Dopiero rozebrałam choinkę, a tu już Wielkanoc na horyzoncie... Wszystko dzieje się tak szybko, że nie nadążam z przyswajaniem. Ciągła galopada po lekarzach, niewyrabianie na zakrętach w pracy, planowanie remontu kuchni, kredytu na ten remont, dbanie o relacje rodzinne, małżeńskie, matko-córkowe. Trochę mnie to przytłacza. Już dwa razy od czasu wakacji zwiewałam na chwilę do Rodziców, żeby zresetować głowę, na jakiś czas pomaga, ale potem znowu chaos kłębi się w głowie i szarpie nerwy. Wróciłam do czytania. Zauważyłam, że to też dobrze mi robi. Wciskanie się w fabułę zupełnie różną od tej z mojego życia daje oddech i huśta perspektywą. Gdzieś tam budzę się z codzienności, zerkam z zupełnie innej strony, bywa że nabieram od nowa chęci, by sprzątać życiowy bałagan.  Ale jakoś ciężej jest. Branie się w garść i potrząsanie sobą nie idzie mi już tak łatwo jak kiedyś. Ale wiosna idzie. Będzie lepiej. Trzymajmy się   
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni...
Czytaj więcej