I kolejny poniedziałek..

-
Dziecięcie jutro będzie miało 12 tc i 10 tygodni od zaistnienia. A we środę może mi nawet pomacha na usg :) Wszystko się mu już ładnie wykształciło, teraz tylko rośnie i dojrzewa mój owocek, co by móc ryknąć gromkim głosem, że głodny... W maju. Już się nie mogę doczekać na ten pierwszy ryk :D :D, byle tylko nie przytrafiał się ciągle ;))

Komentarze

  1. Anonimowy3 listopada 2008 11:18

    Ciocia Cukierek ale nadal bedzie czytala.. no i na gg tez bede i na nk tez:D

    OdpowiedzUsuń
  2. Kobieta z drugiej strony lustra3 listopada 2008 11:24

    grrrrrrrrrrrrrr nie zgin tylko calkiem bo ja juz Cie znajde!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy3 listopada 2008 15:11

    Nie zgine... obiecuje:**

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy3 listopada 2008 16:15

    Moja Córka...ryczała dużo i bardzo różnorodnie :-))...inny płacz sygnalizował głód, inny mokrą pieluchę, inny ból brzucha....
    Na szczęście szybko wyrosła z tej formy komunikacji :-)

    Życzę zdrowia Maleństwu i Mamie :-)

    Florella

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy3 listopada 2008 19:29

    dobrze będzie! taka mądra jestem, bo jedno już mam załatwione, chociaż skóra mi cierpnie na mysl,że wkrótce od nowa z tą całą jazdą...

    OdpowiedzUsuń
  6. Anonimowy4 listopada 2008 06:54

    taaa, mnie też zasmucił wpis na blogu Cukiereczka, tym bardziej, że to kolejny blog, który czytam i który przestaje istnieć...mam nadzieję, że nie ja przynoszęto fatum....pozdrawiam /nena/

    OdpowiedzUsuń
  7. Kobieta z drugiej strony lustra4 listopada 2008 13:14

    Dzieki za pocieszenie :/ mnie teraz jakieś grypsko łapie chyba :/ jutro lekarz i leżanka pod kołderką :/

    OdpowiedzUsuń
  8. Anonimowy4 listopada 2008 15:19

    Co?? Chora jestes???
    Dlaczego nie napisalas na gg?
    Jak sie czujesz dzis?:)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Rozprawa z przeszłością

-
Minęło już prawie dwa miesiące, ale ja wciąż mam przed oczami obrazek siebie gryzącej z bólu szpitalną poduszkę... Poród - większość z was ma to już za sobą i pewnie powiecie mi jak lekarka mojej Młodej - to się zapomina... Ale ja chyba nie zapomnę... Zaczęło się w środku nocy. Tak jak chciałam, Mężon był w domu, nie byłam sama. Zareagowałam spokojnie i z niejaką ulgą - no, nareszcie... Odczekałam do trzeciej, żeby nie siać paniki, ale skurcze nie minęły. Obudziłam Mężona najdelikatniej jak umiałam - Kochanie, to chyba już, tylko spokojnie... Ale i tak zerwał się jak oparzony. Poszłam pod prysznic, on zaczął się ubierać, a ja poczułam jak zaczęły odchodzić wody. Tak jak mówiła Mama - wiedziałam, że to już, mimo że cały czas się bałam, że pojadę do szpitala a stamtąd wyślą mnie z powrotem do domu... ;) Ubrałam się i zadzwoniłam po taksówkę. Mężon dopakował do torby rożek, moją kosmetyczkę i kanapki, które naszykował sobie do pracy. Do taksówki zeszliśmy po schodach - winda niby
Czytaj więcej

Jeszcze tydzień, dam radę, na pewno ;)

-
Obraz
(Zdjęcie z internetu) Jak się macie Robaczki? Urlop przed? Po? W trakcie? Ja się powolutku do mojego czołgam. Jest szansa, że dam radę, choć niewiele mi brakuje do kompletnego wyczerpania baterii. Ratuję się różnie - Domowymi lodami, Weekendowymi ucieczkami w nieodległe okoliczności przyrody Słoikowaniem... Balkonowaniem... I wianiem przed wariackimi burzami. Oby, gdy zacznę już ten cudownie wolny od obowiązków czas, nawałnice dały od siebie odpocząć... Z informacji bardzo dobrych - CJ dostała się do wymarzonej szkoły na wymarzony kierunek. Poziom zen jest zadowalający. Do pełni brakuje tylko długiego spania, zwiedzania i pobierania witaminy D przezskórnie :)) Póki co, szykuję wrześniową dokumentację i czekam na powrót szefowej z urlopu. Idzie mi opornie, ale konsekwentnie "do przodu". Dzieciaków spędzających wakacje w przedszkolu mamy sporo, więc też jest co robić. Oby baterie wytrzymały! :) Dajcie znać co tam u Was,  Robaczki - buziole! :)
Czytaj więcej

Wakacyjnie - niekoniecznie

-
Obraz
  Balkonik mi obrodził tegorocznie ;) Jak tam Robaczki? Odpoczywacie? Ja zrobiłam mega przerwę w blogowaniu, bo galopada wydarzeń i stresior kiepsko na mnie działają. Dla CJ ten rok to kolejny kamień milowy na drodze jej życia i chcąc nie chcąc wszystko kręci się wokół niej. Wybór szkoły, egzaminy ósmoklasistów, dążenie do jak najlepszych wyników na świadectwie, rekrutacja... Siwieję powolutku, acz nieubłaganie ;) Część stresu mamy już za sobą. CJ doskonale napisała egzaminy - nawet egzamin z polskiego, o którego wyniki "się bała" poszedł jej świetnie. Ba, poszedł jej najlepiej. Świadectwo ze średnią ponad 5, przedmioty wymagane na profilu, który preferuje -zaliczone na bardzo dobrze i celująco. I to bez naszego jojczenia, naciskania, mękolenia...  Duma we mnie powoli przestaje mieć miejsce na dalszy rozrost ;)  Teraz czekamy na wyniki rekrutacji. Mocno trzymam kciuki, żeby przyjęło ją bardzo dobre liceum, do którego ma blisko. Napracowała się.  Poza tym staramy się jakoś oga
Czytaj więcej