Wrzesień

Oznajmiam, że moje narzekanie na tramwaj na początku lipca było bezpodstawne...
W porównaniu z tym, co dzieje się teraz... Wtedy było baaardzo luźno...

I już nawet nie chodzi o mnie, dobra, wcisnęłam się przecież jakoś między Panią dociśniętą do szyby, Pana z dwoma walizami, rurę do trzymania i chłopaczka z wielkim plecakiem... Chodzi mi właśnie o tych chłopaczków i dziewuszki z wielkimi plecakami ledwo zipiących i tratowanych przez pół godziny przez współpasażerów...

Mieszkam na wielkim osiedlu. Widziałam tam przynajmniej ze dwie szkoły. Czy na serio nie można tych dzieci posłać gdzieś bliżej (o podstawówkę-gimnazjum mi chodzi)? Czy faktycznie są aż takie różnice poziomów w szkołach, że trzeba wybierać, albo blisko domu albo wysoki poziom nauczania?? Nie rozumiem tego trochę. Ja bym nie chciała żeby moje dziecko kisiło się przez pół godziny w zatłoczonym do maximum tramwaju tylko po to, żebym mogła powiedzieć, że kształcę je w centrum, w renomowanej szkole "XY". Nie wiem, jakoś mi to nie pasuje. Skoro już taka troska to może przynajmniej autkiem pod szkółkę? Ja jestem zmęczona po takiej podróży, a co dopiero ukiszony dzieciak przed pierwszą lekcją :/

Kolejny tramwaj dzisiaj przetestowałam. I chyba będę jeździć jeszcze wcześniej. Bo żeby było bardziej ciekawie rozkopali mi tory po drodze. I jeżdżę teraz naokoło :/

No, poburczałam sobie. Ale cos w środku mówi mi, że nie mam tak właściwie na co narzekać, wiec już się przymykam :D I nastawię się pozytywnie. No więc pozytywne jest to, że:
buciki mi Mężon z allegro dzis odbiera, w weekend jadę do Mamuni i Tatunia. A do pracy mogę też chodzić przez most na Wiśle póki nie jest zimno i nie pada ;) Dobrze mi to zrobi. No. Pozytywniej niby...

Dziwny jakiś ten post :/

Lepiej pójdę poczytać WAS :)