Markując...

Lato wciąż pełną gębą. Moje dziecię nosi się krótko i najchętniej BEZ. Staram się zakładać jej do przedszkola rzeczy, w których jest jej wygodnie, może je sama dowolnie zakładać i zdejmować. Taka niepisana umowa - ona zakłada co jej przygotuję - o ile nie sprawia to większych trudności. 

Czapka zazwyczaj sprawia trudność zaraz po wyjściu z domu, Mieszkamy w takim miejscu, że wiatr łeb chce urwać natychmiast po wyjściu z klatki. I drzwi też DOSADNIE zamyka jakby chciał powiedzieć - no co wyy - chce wam się iść?? Czasem chętnie bym mu uległa ;) Szczególnie jak za oknem deszczy i siąpi... Czasem uda mi się ją z powrotem nałożyć na rozglądającą się z prędkością światła głowę - a czasem nie. Idziemy i powiewamy ;) 

Ale nie o tym chciałam - bo jakikolwiek strój ostatnio nie nałożymy - konieczna jest zmiana, pięknie zwinięta w szafeczce w przedszkolu - mały kominiarz, którego odbieram po południu po przekopaniu piaskownicy wzdłuż i wszerz niesie ze sobą tonę piachu w każdym bucie, każdej kieszeni, na czarnych nogach, rękach i tak dalej... :D Dziś przynajmniej z butów samo się wysypie :D Sezon trwa.

Ale to też nie o tym miało być. W poniedziałek jak odebrałam Julę z przedszkola i dotarłyśmy do domu - odwiedziła nas super-dwójka Eunice i jej wspaniały czterolatek. On przytachał dla Juli gałąź z ciut wysuszonym listowiem w ramach chabazia, ona jemu przygotowała poczęstunek z gumisiów, paluszków i chrupek - oczywiście był też obowiązkowy "socek z lulką".

Młodzież poszła się zgodnie ze sobą bawić  (tzn ona jemu pokazywała swoje zabawki a on podziwiał, bo zawsze fajniejsze te, których się nie ma  ;) a my usiadłyśmy do plot, bo daaawno nie gadałyśmy. Szczęśliwe, że mamy "chwilę dla siebie" :D Potrwała - całe pięć minut bo potem im się "odwidziało" i było tylko zewsząd "a maamooooo" dobrze, że było nas dwie. Sama bym nie zdzierżyła :D Następne spotkanie chyba już "na wolności" ;)

Wczoraj Mężon zagadał Julę o wrażenia z wizyty - 

M- Córcia a od kogo masz takie liście?

J - Od mojego psyjaciela

M - O, tego co był tu wczoraj?

J - Tak

M - fajny ten przyjaciel?

J - tak, fajny

M - a jak on ma na imię?

J - yyyyyyyyyyyy Mamusiu pomóz!!

Ale w sumie to wiecie, nie o tym bo co ma tytuł do wiatraka ;))

Przechodzimy z Julą codziennie obok parkingów z Autami. I wciąż słyszę pytania - a jak się TEN nazywa?

Jako że młodszy brat mnie wyedukował w młodości, staram się odpowiadać.

Idziemy więc rano i padają odpowiedzi

Fiat,

Renault,

Audi,

Opel,

i tak dalej...

W sumie tak automatycznie.

Mężon ostatnio wrócił ze spaceru z Julą i od progu zdziwiony woła:

- Ty! (znaczy żono moja ukochana ;)) Idziemy sobie koło parkingu, a Jula pokazuje palcem WŁAŚCIWIE - Fiat, Leno, Opel, Fold... Szczęka mi opadła. (A MI NIE :)))))

Opad szczęki zobaczyłyśmy jeszcze obie po raz drugi w niedzielę - Jula sobie układała litery na magnetycznej tablicy - napisałam jej coś na kartce, ona wybierała literki i układała w rządkach tak, jak jej pokazałam. Skończyła.

- No idź, pokaż Tacie, niech Ci przeczyta. 

Mina Mężona kiedy odwrócił się od kompa do tablicy - bezcenna ;)

A napisane było TAK:  

KOCHAM CIE TATUSIU