I trzynastego :)

-
Słońce świeci, wiecie? :))

W pracy jestem na etapie przygotowywania "bardzo ważnej oferty dla bardzo ważnego klienta za bardzo duże pieniądze". Właściwie to z Panem Szefem ją miałam przygotowywać, bo chciał wszystkiego dopilnować, dopiąć, doprecyzować...

I od rana miał milion pięćset tysięcy trzysta czterdzieści osiem telefonów, spotkań, zebrań... 

Wreszcie... znalazł czas po moim setnym - Panie Szefie (PS), kiedy...

Przybył i zaczął: Pani X, Pani sama rozumie jaki ja jestem zajęty, zmęczony, zestresowany... 
Ja - Ale Panie Prezesie właśnie chciałam powiedzieć, że tą ofertę to ja już właściwie zrobiłam sama, gdyby Pan tylko zerknął na końcowe rozliczenie...

(PS) z bananem na twarzy - O, i to jest właśnie to, co chciałem usłyszeć! 

:)))) Miło jest być docenionym, szczególnie w piątek trzynastego :D

Komentarze

  1. Lili13 kwietnia 2012 14:54

    Widzisz...
    Mówiłam, że nie będzie to zły dzień :)
    Gratuluję

    OdpowiedzUsuń
  2. Kobieta z drugiej strony lustra13 kwietnia 2012 15:51

    mówiłaś, mówiłaś ;))

    OdpowiedzUsuń
  3. Julita13 kwietnia 2012 15:59

    Docenionym być to zawsze jest miło, obojętnie czy to piątek czy poniedziałek. ;-)))
    Miłego weekendu!

    OdpowiedzUsuń
  4. agnieszka14 kwietnia 2012 05:59

    Powinnaś dostać koszulkę z napisem pracownik miesiąca :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy14 kwietnia 2012 14:42

    Zdolna bestia z Ciebie :-))))) Dla mnie ten piątek też był super :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nashi15 kwietnia 2012 19:16

    Niestety, u mnie piątek 13-ego zawsze objawiał się pechem.... a nigdy nie byłam przesądna !!! :P

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Bałtyk wzywa

-
Obraz
  Już za chwileczkę, już za momencik... :) No cześć Robaczki, co tam u Was? Ja już jedną nogą jestem na plaży, trzymajcie mi tam kciuki za pogodę - proszę! :) Pomału się pakuję i załatwiam w pracy wszelkie sprawy "na zaś",  żeby nikt mnie nie niepokoił przez następne trzy tygodnie. Im jestem starsza, tym bardziej potrzebuję dni, w których nic nie muszę. Co najważniejsze, potrafię już sobie takie momenty zafundować bez wyrzutów sumienia. Kiedyś męczyło mnie strasznie takie "nicnierobienie", bo przecież w tym czasie można by było tyle "nadgonić". Teraz spacer, czy pogaduchy z kimś kochanym na kocyku, albo czytanie książki nie są już powodem do zastanawiania się, czy marnuję czas. Długo mi zeszło, żeby to zrozumieć ;) Czas od kwietnia zleciał mi niesamowicie szybko. Mnóstwo pracy, pilnowanie wagi (- 5 kg na dzień dzisiejszy!! :)) Wyjazdy i wywiadówki CJ, dużo czytania, wyjazd na Dziki Wschód do Rodzicieli... I w mgnieniu oka zawitał lipiec ;) Od zeszłego tygo
Czytaj więcej

Powrót do przeszłości

-
Obraz
 Tak, wiem że mnie długo nie było. Niestety Wena zdechła, a perspektywy w codzienności takie sobie. Cóż, życie, należy się dostosować.  Jeszcze niedawno można było pomylić pory roku - późną jesień z późnym latem. Temperatury szalały sobie bliżej dziesięciu na plusie, łatwiej było wrócić myślami do wakacji. Ale im dalej w listopad tym trudniej wykrzesać ze wspomnień siłę napędową do życia. Wakacje były...piękne i.. trudne. Im dokładniej coś ostatnio planuję tym bardziej spektakularnie plany biorą w łeb. Dobrze, że nie wszystkie, ale jestem zmęczona ciągłym dostosowywaniem się do różnych sytuacji. Zaplanowaliśmy tydzień z moimi Rodzicami u nas, w planach było dużo zwiedzania, wypadów w piękne miejsca Małopolski, Kraków mieliśmy traktować wyłącznie jako noclegownię. Drugi tydzień mieliśmy spędzić u Rodziców i bujać się po Podkarpaciu. Mężon potem miał wrócić sam do domu i do pracy, a my z CJ zostać prawie do końca miesiąca. Wyszło...połowicznie. Z jednej strony było super, bo najbliżsi by
Czytaj więcej

A czas płynie płynie....

-
Obraz
  obrazek z:  http://radkost.com/2011/07/28/hello-world/   Dziś 34. Częstujcie się wirtualnie Kochani :) Migam się bardzo od tych urodzin... gdzieś od czasu do czasu mała wzmianka. Czyżbym się starzała, skoro tak ciężko mi idzie myślenie o wieku? :)) Ale od zeszłego roku to "starzenie się" jest ciut łatwiejsze. Bo razem ze mną świętuje ONA - iskierka, styczniowa siostra bliźniaczka-wodniczka :)) i jest ciut więcej mobilizacji, żeby ten post nie był aż tak zwyczajny, taki "jak zawsze". Wszystkiego najlepszego LILU :)) Bo w końcu to nasz dzień. Więc niech będzie, że o nas :) Przyszłam na świat podczas "zimy stulecia".  http://bi.gazeta.pl/im/7/6117/ z6117197X.jpg Mama opowiadała mi, jak jechała do porodu w zaspach, drąc się na wiozącego ją tatę, że na pewno nie zdążą. A tu śnieg, ciemność, ślizgawica - cóż, dość stresujący moment, nieprawdaż? Może dlatego nie jestem dzisiaj śniegoentuzjastką :/ A wręcz przeciwni
Czytaj więcej