I trzynastego :)

-
Słońce świeci, wiecie? :))

W pracy jestem na etapie przygotowywania "bardzo ważnej oferty dla bardzo ważnego klienta za bardzo duże pieniądze". Właściwie to z Panem Szefem ją miałam przygotowywać, bo chciał wszystkiego dopilnować, dopiąć, doprecyzować...

I od rana miał milion pięćset tysięcy trzysta czterdzieści osiem telefonów, spotkań, zebrań... 

Wreszcie... znalazł czas po moim setnym - Panie Szefie (PS), kiedy...

Przybył i zaczął: Pani X, Pani sama rozumie jaki ja jestem zajęty, zmęczony, zestresowany... 
Ja - Ale Panie Prezesie właśnie chciałam powiedzieć, że tą ofertę to ja już właściwie zrobiłam sama, gdyby Pan tylko zerknął na końcowe rozliczenie...

(PS) z bananem na twarzy - O, i to jest właśnie to, co chciałem usłyszeć! 

:)))) Miło jest być docenionym, szczególnie w piątek trzynastego :D

Komentarze

  1. Lili13 kwietnia 2012 14:54

    Widzisz...
    Mówiłam, że nie będzie to zły dzień :)
    Gratuluję

    OdpowiedzUsuń
  2. Kobieta z drugiej strony lustra13 kwietnia 2012 15:51

    mówiłaś, mówiłaś ;))

    OdpowiedzUsuń
  3. Julita13 kwietnia 2012 15:59

    Docenionym być to zawsze jest miło, obojętnie czy to piątek czy poniedziałek. ;-)))
    Miłego weekendu!

    OdpowiedzUsuń
  4. agnieszka14 kwietnia 2012 05:59

    Powinnaś dostać koszulkę z napisem pracownik miesiąca :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy14 kwietnia 2012 14:42

    Zdolna bestia z Ciebie :-))))) Dla mnie ten piątek też był super :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nashi15 kwietnia 2012 19:16

    Niestety, u mnie piątek 13-ego zawsze objawiał się pechem.... a nigdy nie byłam przesądna !!! :P

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Zbieram dobre słowa ;)

Popularne posty z tego bloga

Rozprawa z przeszłością

-
Minęło już prawie dwa miesiące, ale ja wciąż mam przed oczami obrazek siebie gryzącej z bólu szpitalną poduszkę... Poród - większość z was ma to już za sobą i pewnie powiecie mi jak lekarka mojej Młodej - to się zapomina... Ale ja chyba nie zapomnę... Zaczęło się w środku nocy. Tak jak chciałam, Mężon był w domu, nie byłam sama. Zareagowałam spokojnie i z niejaką ulgą - no, nareszcie... Odczekałam do trzeciej, żeby nie siać paniki, ale skurcze nie minęły. Obudziłam Mężona najdelikatniej jak umiałam - Kochanie, to chyba już, tylko spokojnie... Ale i tak zerwał się jak oparzony. Poszłam pod prysznic, on zaczął się ubierać, a ja poczułam jak zaczęły odchodzić wody. Tak jak mówiła Mama - wiedziałam, że to już, mimo że cały czas się bałam, że pojadę do szpitala a stamtąd wyślą mnie z powrotem do domu... ;) Ubrałam się i zadzwoniłam po taksówkę. Mężon dopakował do torby rożek, moją kosmetyczkę i kanapki, które naszykował sobie do pracy. Do taksówki zeszliśmy po schodach - winda niby
Czytaj więcej

Jeszcze tydzień, dam radę, na pewno ;)

-
Obraz
(Zdjęcie z internetu) Jak się macie Robaczki? Urlop przed? Po? W trakcie? Ja się powolutku do mojego czołgam. Jest szansa, że dam radę, choć niewiele mi brakuje do kompletnego wyczerpania baterii. Ratuję się różnie - Domowymi lodami, Weekendowymi ucieczkami w nieodległe okoliczności przyrody Słoikowaniem... Balkonowaniem... I wianiem przed wariackimi burzami. Oby, gdy zacznę już ten cudownie wolny od obowiązków czas, nawałnice dały od siebie odpocząć... Z informacji bardzo dobrych - CJ dostała się do wymarzonej szkoły na wymarzony kierunek. Poziom zen jest zadowalający. Do pełni brakuje tylko długiego spania, zwiedzania i pobierania witaminy D przezskórnie :)) Póki co, szykuję wrześniową dokumentację i czekam na powrót szefowej z urlopu. Idzie mi opornie, ale konsekwentnie "do przodu". Dzieciaków spędzających wakacje w przedszkolu mamy sporo, więc też jest co robić. Oby baterie wytrzymały! :) Dajcie znać co tam u Was,  Robaczki - buziole! :)
Czytaj więcej

Wakacyjnie - niekoniecznie

-
Obraz
  Balkonik mi obrodził tegorocznie ;) Jak tam Robaczki? Odpoczywacie? Ja zrobiłam mega przerwę w blogowaniu, bo galopada wydarzeń i stresior kiepsko na mnie działają. Dla CJ ten rok to kolejny kamień milowy na drodze jej życia i chcąc nie chcąc wszystko kręci się wokół niej. Wybór szkoły, egzaminy ósmoklasistów, dążenie do jak najlepszych wyników na świadectwie, rekrutacja... Siwieję powolutku, acz nieubłaganie ;) Część stresu mamy już za sobą. CJ doskonale napisała egzaminy - nawet egzamin z polskiego, o którego wyniki "się bała" poszedł jej świetnie. Ba, poszedł jej najlepiej. Świadectwo ze średnią ponad 5, przedmioty wymagane na profilu, który preferuje -zaliczone na bardzo dobrze i celująco. I to bez naszego jojczenia, naciskania, mękolenia...  Duma we mnie powoli przestaje mieć miejsce na dalszy rozrost ;)  Teraz czekamy na wyniki rekrutacji. Mocno trzymam kciuki, żeby przyjęło ją bardzo dobre liceum, do którego ma blisko. Napracowała się.  Poza tym staramy się jakoś oga
Czytaj więcej