Marzec wymieszał a kwiecień poprzeplatał...

W sobotę Mężon jak zwykle w pracy - my we dwie. Zauważyłam, że Jula bardzo lubi te chwile. Staram się jej poświęcać jak najwięcej uwagi, robimy wspólnie prawie wszystko. Siedziała w kuchni uszczęśliwiona - Dziefcynki pijom hejbatę :)

Niestety pogoda pomieszała nam szyki dość konkretnie. Bo przez cały dzień było momentami biało, a momentami TAK:

 

Przyznaję się bez bicia. Moje okna w tym roku na Wielkanoc pozostawiają wiele do życzenia w kwestii czystości. I na tym zakończę ich kwestię.

Za to wzięłyśmy się z Julą za wiosenne porządki w obrębie garderobianym, kuchennym i łazienkowym. Rozmawiałyśmy też sporo o wyjeździe do dziadków i pradziadków na święta. Młoda jest w tym temacie dość sceptyczna i podejrzliwa - a Ty tez ze mnom pojedziesz? I będziesz ze mnom spać, Mamusiu?  

Ale jak dotąd wszelkie święta kojarzyły się Juli z choinką. Mimo, że w zeszłym roku ozdabiałyśmy jaja naklejkami i niosła do kościoła swój koszyczek, Wielkanoc przeszła bez echa. Pomyślałam więc sobie, że w tym roku spróbuję zapoznać Julę z tą świąteczną tradycją. (Nie czuję się na siłach żeby tłumaczyć niespełna 3 letniemu dziecku co to jest Zmartwychwstanie, ograniczymy się więc do palm, babek, pisanek i  lanego poniedziałku...;) W Palmową Niedzielę planowaliśmy iść na procesję z palmami. Konieczny był więc zakup palmy. Dziecko zostało poinformowane, że "kupimy palmę i potem będziemy ją święcić".

W przerwie między jednym oberwaniem chmury a następnym, poszłyśmy na targ po palmę i jabłka. Julcia palemkę wybrała sobie sama, choć podejrzliwie się jej przyjrzała z każdej możliwej strony. Minę miała lekko... rozczarowaną? Złapałyśmy jeszcze jabłka "u tej pani co zwykle" i ruszyłyśmy w drogę powrotną, bo przygalopowała kolejna chmura.

Pod samymi drzwiami mieszkania. Jula nie wytrzymała. 

- Mamusiu, a kupimy palmę?? 

- Kochanie, ale przecież kupiłyśmy palmę, sama sobie wybrałaś, masz ją w rączce.

- ale nie świeci...
 :))))

Niestety łatwiej było wymyślić wyjście w niedzielę niż je zrealizować :/ Prima Aprilisowy ranek przywitał nas taką aurą, że faktycznie wzięłam to za żart. Zamknęłam oczy otworzyłam je, przetarłam... Niestety to nic nie dało :/

Wciąż było TAK:

No i odechciało nam się wszystkiego. Mężon wyskoczył tylko po coś na obiad, upiekłam ciasteczka owsiane, zrobiłam koktajl z truskawek i smętnie patrząc na aurę za oknem staraliśmy się zapewnić rozrywkę Młodej. Było "fajbowanie" czyli malowanie farbami, pieczenie ciastek, wożenie na barana przez tatusia i jazda na tatusiu w roli konika. Poza tym klocki, książeczki, układanki... 

Jula była baaardzo zadowolona ;) Nawet narysowała nam portret przedstawiając - "Moja kochana Mamusia, mój kochany Tatuś. Moi jodzice. Moi jodzice są wspaniali na świecie." ;)))

W ogóle jechała "Kochanym Tatusiem" cały dzień i widziałam jak Mężon pomału się rozpuszcza ;). W końcu dał za wygraną i zległ z Julą na macie układając jej z piankowych klocków "Lidlo" i "gajaz" i djogę i myjnię... Podsłuchiwałam ich z kuchni pichcąc obiad.

Mężon wpadł na chwilę, złapał jabłko, bo działalność budowlana spowodowała, ze zgłodniał. Po chwili słyszę z pokoju - O, co jeś Tatusiu? Jabuśko? A jabuśkiem ćśeba pocięstować, wieś? - No tak, wiem. - No ćśeba siem podzielić. Ze mnom na psikład. 

:))))))))

Mimo wszystko fajny był weekend.

Niestety Jula "skądś" złapała katar. I zaczyna kaszleć. Zobaczymy co będzie. Póki co jest w przedszkolu.

Będę piekła warszawianki na święta. Wrzucę wam przepis są bosssskie :)